De wildernis
De Mont Blanc drapeert haar gekloofde gletsjers tussen messcherpe bergtoppen en graten. La tour Ronde, de markante berg op de foto, is niet de meest spectaculaire berg in dit labyrint, noch de hoogste. Het is de top die je het mooiste uitzicht biedt op de Mont Blanc. Je kijkt op haar ongerepte Brenvaflank die bekend staat om zijn Himalaya-achtige dimensies.
Het Mont Blancgebied wordt door velen gezien als het mekka om grenzen te verleggen. Een laatste bolwerk voor vrijheid, avontuur en wildernis. Massa’s bergsporters, wandelaars, toeristen en vrije geesten meten zich jaarlijks met ‘de berg’. ” Yet each man kills the thing he loves” schreef Oscar Wilde in The Ballad of Reading Gaol. Zijn de files, de vele ongevallen en de accumulatie van menselijke uitwerpselen op de besneeuwde flanken nog wel te verenigen met het idee van vrijheid, avontuur en ongereptheid? Voorstellen om het aantal bergsporters op de Mont Blanc te reguleren hebben het niet gehaald. Iedereen moet toegang hebben tot de berg. Zelfstandig en op verantwoorde wijze.
Soms zijn het momenten die een minuut duren. Die je misschien één keer meemaakt. Je hoort het kraken van de gletsjer, je ziet de lucht roze kleuren, voor even. Dat is puur genieten. Op dat soort momenten weet je: dit is een echte wildernis. Om daar te zijn, welke verantwoordelijkheid brengt dat met zich mee?
– Melvin –
Wie goed kijkt ziet klimmers over de Vallee Blanche lopen, voor La Tour Ronde (3792 m). Achter La Tour ronde is het topje van de Aiguille Blanche de Peuterey (4112 m) nog net zichtbaar.
